Υπάρχουν πολλές άγνωστες και ίσως φαινομενικά παράξενες ψυχικές ασθένειες που μπορεί να μην έχετε ακούσει, αλλά αποτελούν πραγματικότητα και επικίνδυνη καθημερινότητα για κάποιους συνανθρώπους μας.
Ακολουθούν τέσσερα σπάνια σύνδρομα ψυχικής υγείας:
Σύνδρομο του Παρισιού (Paris Syndrome)
Το σύνδρομο του Παρισιού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια ιδιαίτερη και προσωρινή ψυχική διαταραχή που προκαλεί κατάθλιψη σε κάποιον που επισκέπτεται την πόλη του Φωτός. Αρκετά ενδιαφέρον είναι το γεγονός του ότι φαίνεται να επηρεάζει περισσότερο τους Ιάπωνες ταξιδιώτες. Σχεδόν 6 εκατομμύρια Ιάπωνες επισκέπτονται το Παρίσι κάθε χρόνο, οι 1-2 δεκάδες από αυτούς μπορεί να βιώσουν άγχος, αποπροσωποποίηση, διωκτικές ιδέες μέχρι και ψευδαισθήσεις τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικά του συνδρόμου.
Οι ειδικοί όμως μπορούν μόνο να κάνουν εικασίες για τα αίτια αυτής της σπάνιας διαταραχής. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν βιώσει το σύνδρομο του Παρισιού δεν έχουν προηγούμενο ιστορικό ψυχικής νόσου, θεώρησαν ότι αυτή η τρομακτική νευρολογική διαταραχή μπορεί να προκαλείται από το γλωσσικό εμπόδιο ή από την πραγματικότητα του Παρισιού σε σύγκριση με την εξιδανικευμένη εκδοχή που περίμεναν να δουν ή να βιώσουν.
Σύνδρομο του Διογένη (Diogenes syndrome)
Το σύνδρομο του Διογένη αναφέρεται συχνότερα ως «αποθησαύριση» και είναι μια ψυχική ασθένεια που επηρεάζει στην πραγματικότητα του ανθρώπους συχνότερα από όσο νομίζετε. Πήρε το όνομά του από τον Έλληνα φιλόσοφο Διογένη ο οποίος, ειρωνικά, είχε μινιμαλιστική φιλοσοφία ζωής. Το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από μία ακατανίκητη επιθυμία περισυλλογής τυχαίων αντικειμένων, με τα οποία το άτομο συνδέεται και προσκολλάται συναισθηματικά.
Εκτός από την ανεξέλεγκτη αυτή διάθεση για αποθησαύριση, τα άτομα με σύνδρομο του Διογένη αρκετές συχνά εκδηλώνουν παραμέληση προς τον εαυτό τους, απάθεια προς τους άλλους, κοινωνική απόσυρση και δεν αισθάνονται καμία ντροπή για τις συνήθειές τους. Αποτελεί αρκετά συχνό φαινόμενο στους ηλικιωμένων, ή σε άτομα με άνοια, είτε σε περιπτώσεις με ιστορικό ψυχικής υγείας . Επίσης μπορεί συχνά να παρουσιαστεί σε ανθρώπους που έχουν εγκαταλειφθεί – ακόμη και να έχουν χάσει κάποιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής τους- ή που δεν έχουν ένα σταθερό περιβάλλον στο σπίτι.
Παραλήρημα Cotard (Cotard Delusion)
Αυτή η εξαιρετικά σπάνια και επικίνδυνη, για τον ίδιο τον ασθενή, διαταραχή διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον νευρολόγο Jules Cotard το 1880. Σε αυτή την ψυχική διαταραχή ο ασθενής θεωρεί ότι δεν είναι ζωντανός ή πως είναι ένα φάντασμα και ότι το σώμα του είναι σε διαδικασία αποσύνθεσης, ακόμη και πως έχει χάσει όλο το αίμα και τα όργανά του.
Η πεποίθηση πως έχει ένα σώμα που σαπίζει συνήθως αποτελεί κομμάτι της αυταπάτης που βιώνει ενώ είναι σημαντικό να αναφερθεί πως οι περιπτώσεις του Cotard Delusion συνοδεύουν τις περισσότερες φορές ήδη υπάρχουσα σοβαρή κατάθλιψη ή και μανιοκατάθλιψη. Σε καταγεγραμμένες περιπτώσεις, η αυταπάτη μπορεί να είναι τόσο” ισχυρή” ώστε να οδηγήσει τους ασθενείς σε λιμοκτονία μέχρι θανάτου.
Η πιο ευρέως διαδεδομένη περίπτωση της διαταραχής Cotard Delusion που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν στην Αϊτή, όπου ένας άνδρας ήταν απολύτως πεπεισμένος πως είχε πεθάνει από AIDS και βρισκόταν στην κόλαση.
Παραλήρημα Capgras (Capras Delusion)
Το Capras Delusion, που πήρε το όνομά του από τον Joseph Capgras (Γάλλος ψυχίατρος) και αποτελεί μια εξουθενωτική αγχώδη ψυχική διαταραχή κατά την οποία ο ασθενής έχει την πεποίθηση πως οι άνθρωποι γύρω του έχουν αντικατασταθεί από απατεώνες. Τα άτομα που πάσχουν από αυτή τη σοβαρή ψυχική διαταραχή πιστεύουν ότι αυτοί οι απατεώνες που βρίσκονται γύρω τους συνήθως ότι σχεδιάζουν να βλάψουν με κάποιο τρόπο.
Χαρακτηριστική η περίπτωση μιας 74χρονη γυναίκας που ήταν πεπεισμένη πως ο σύζυγός της είχε αντικατασταθεί από κάποιον απατεώνα που πανομοιότυπη εμφάνιση και σχεδίαζε να της κάνει κακό. Η αυταπάτη Capgras θεωρείται επίσης σπάνια, ενώ εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που έχουν υποστεί κάποιο εγκεφαλικό τραύμα ή σε άτομα που έχουν διαγνωστεί με άνοια, σχιζοφρένεια, επιληψία ή αγχώδη διαταραχή.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Sharpless, B. A. (Ed.). (2017). Unusual and rare psychological disorders: A handbook for clinical practice and research. Oxford University Press.